7 Ayetler ve Faziletleri

Kur’an-ı Kerim ayetlerinin hepsi birbirinden değerli, hepsinin verdiği ayrı bir öğüt ve ders bulunmaktadır. Ama bazıları Peygamberimiz (sav) tarafından hadislerinde özellikle nakledildiği için daha fazla ön plana çıkmaktadır. Peki 7 ayetler olarak geçen ayetler ile ilgili sahih hadis var mı? Bu 7 ayetleri okuyanların korunacağı ve bunların faziletleri nerede ifade edilmiştir.

Örneğin bir hadisi şerifte;

“Bakara suresinin sonunda iki ayet vardır ki bir gecede okuyana onlar yeter” (Buhari) 

buyurulmaktadır. Bu iki sure de “Amenerresulü” olarak bilinir ve fazileti çok fazladır. Çünkü bizzat Hz. Resullullah tarafından okunması tavsiye edilmiştir.

Bununla birlikte 7 ayetler olarak geçen ayetler ile ilgili bir hadise rastlayamadık. Bazı İslam alimlerinin de yaptığı tefsirlere göre bazı ayetlerin çok faziletli olduğunu, o ayetleri okumanın çok önemli olduğunu ve okuyanı koruyacağı ifade etmiştir. Hafız Yusuf Tavaslı’nın kitabında da;

“Kim bu yedi ayeti sabahleyin okursa, o gün, bütün bela ve kazalardan korunmuş olur.”

olarak yazmaktadır. Fakat bunun sahih hadisler arasında geçtiği bilinmemektedir. Yani bu 7 ayet bizzat Hz. Peygamberimiz tarafından söylenmemiştir. Tabi ki buradan da bu ayetlerin okunmasının yanlış olacağı kanaatine varamayız, bu ayetler ve tüm ayetler her zaman okunabilir. Hz. Resullullah başka bir hadisinde şöyle buyurur;

“Kur’an okuyunuz, çünkü Kur’an kıyamet gününde kendisini okuyanlara şefaatçi olarak gelecektir” (Müslim)

7 Ayetler Hangileri

Yusuf Tavaslı kitabında bahsedilen 7 ayetler aşağıdakilerdir. Ayetlerin okunuşu, türkçe meali yazılmıştır. Bu ayetleri okumanın ayrıca çeşitli hikmetleri ve faziletleri olduğuda yazılır. Örneğin dileğimizin gerçekleşmesi için okunur, yeni bir işe başlarken okunur gibi sırları yazmaktadır.

Tekrar ifade edelim bunlar Peygamber Efendimiz (sav) tarafından söylenen faziletler değildir yani 7 ayetler ile ilgili sahih bir hadis bulunmamaktadır.

Tevbe Sûresinin 51. âyeti

Kul len yusîbenâ illâ mâ keteballâhu lenâ, huve mevlânâ, ve alâllâhi felyetevekkelil mu’minûn(mu’minûne).

De ki: “Allah bize ne yazmışsa başımıza ancak o gelir, O bizim mevlâmızdır.” Müminler yalnız Allah’a güvenip dayansınlar.

Yûnus Suresi 107. Ayet

Ve in yemseskallâhu bidurrin fe lâ kâşife lehu illâ huve, ve in yuridke bi hayrin fe lâ râdde li fadlihi, yusîbu bihî men yeşâu min ibâdihi, ve huvel gafûrur rahîm(rahîmu).

Allah sana bir zarar verecek olursa, onu O’ndan başka giderecek yoktur. O senin hakkında bir iyilik dilerse onun lutfunu engelleyebilecek de yoktur. Bunu kullarından dilediğine nasip eder. Bağışlayan ve esirgeyen O’dur.

Hûd Suresi 6. Ayet

Ve mâ min dâbbetin fîl ardı illâ alâllâhi rızkuhâ ve ya’lemu mustekarrahâ ve mustevdeahâ, kullun fî kitâbin mubîn(mubînin).

Yeryüzünde kımıldayan hiçbir canlı yoktur ki rızkı Allah’ın üzerine olmasın! Allah onların halen bulunduğu yeri de emanet olarak konulacağı yeri de bilir; hepsi apaçık kitapta vardır. 

Hûd Suresi 56. Ayet

İnnî tevekkeltu alâllâhi rabbî ve rabbikum, mâ min dâbbetin illâ huve âhızun bi nâsıyetihâ, inne rabbî alâ sırâtın mustekîm.

Ben, benim de rabbim, sizin de rabbiniz olan Allah’a dayandım. Çünkü her canlının kontrolü O’nun elindedir. Şüphesiz rabbimin yolu dosdoğru yoldur.

Ankebût Suresi 60. Ayet

Ve keeyyin min dâbbetin lâ tahmilu rızkahâ allâhu yerzukuhâ ve iyyâkum ve huves semîul alîm(alîmu).

Nice canlı var ki rızkını sırtında taşımıyor; onları da sizi de besleyip barındıran Allah’tır. O her şeyi işitir, her şeyi bilir.

Fâtır Suresi 2. Ayet

Mâ yeftehillâhu lin nâsi min rahmetin fe lâ mumsike lehâ, ve mâ yumsik fe lâ mursile lehu min ba’dihî, ve huvel azîzul hakîm(hakîmu).

Allah’ın insanlar için açtığı rahmeti kısabilecek yoktur, O’nun kıstığını da O’ndan başkası açamaz. O mutlak izzet ve derin hikmet sahibi de O’dur.

Zümer Suresi 38. Ayet

Ve le in seeltehum men halakas semâvâti vel arda le yekûlunnallâhu, kul e fe raeytum mâ ted’ûne min dûnillâhi in erâdeniyallâhu bi durrin hel hunne kâşifâtu durrihi ev erâdenî bi rahmetin hel hunne mumsikâtu rahmetihi, kul hasbiyallâhu, aleyhi yetevekkelul mutevekkılûn(mutevekkılûne).

Gerçek şu ki onlara, “Gökleri ve yeri kim yarattı?” diye soracak olsan, tereddüt etmeden “Allah” derler. De ki: “O halde söyler misiniz, Allah’ı bırakıp da taptığınız şu şeyler, Allah bana bir zarar vermek istese, O’nun vereceği zararı önleyebilirler mi? Yahut O bana bir rahmet dilese, onun rahmetini durdurabilirler mi?” De ki: “Allah bana yeter! Hakkıyla tevekkül edenler yalnız O’na güvenip dayanırlar.”